​

Nowe życie
Wskutek grzechu pierwszych rodziców przychodzimy na świat bez życia nadprzyrodzonego. Otrzymujemy je w sakramencie Chrztu. Sakrament ten daje nam łaskę uświęcającą, czyni nas dziećmi Bożymi i członkami Kościoła Chrystusowego. Chrzest to nasza «Pascha», przejście ze stanu śmierci duchowej do życia, z niewoli szatana do wolności dzieci Bożych.

Obmycie wodą w Słowie Żywota
Znak sakramentalny Chrztu stanowi polanie wodą (lub zanurzenie w niej) i słowa: «Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego». Woda jest symbolem czystości. Chrzest oczyszcza duszę z grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych. Woda jest również symbolem śmierci (potop, śmierć Egipcjan w Morzu Czerwonym – Trzcinowym, powódź), a także symbolem życia (rzeka rajska). Przyjmujący Chrzest symbolicznie bierze udział w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Umiera dla grzechu i rozpoczyna nowe życie dla Boga, które będzie trwało wiecznie. Przy Chrzcie uroczystym używa się wody poświęconej w Wielką Noc Zmartwychwstania Chrystusa. Czytania i modlitwy Wigilii Wielkanocnej pomagają zrozumieć związek Chrztu z tajemnicą Zmartwychwstania.

Niezatarte znamię
Na Chrzcie świętym Chrystus wyciska na duszy niezatarte znamię, tzw. «charakter», który przeznacza ochrzczonego do służby Bożej. Dzięki temu charakterowi wierni mogą współofiarować z kapłanem Mszę św. I przyjmować inne sakramenty. Nawet jeżeli ochrzczony utraci łaskę uświęcającą, charakter sakramentalny pozostaje w jego duszy i stanowi podstawę do odrodzenia się w sakramencie Pokuty.

Szafarz Chrztu
Zwykłym szafarzem Chrztu uroczystego jest biskup i kapłan. Na zlecenie biskupa lub proboszcza może udzielić Chrztu uroczystego również diakon. Jeżeli dziecku lub człowiekowi dorosłemu pragnącemu Chrztu grozi śmierć, może i powinien ochrzcić każdy człowiek. Winien on obudzić intencję wykonania tego, co czyni Kościół, zaczerpnąć wody naturalnej i polewając nią głowę chrzczonego w ten sposób, aby spłynęła po czole, wypowiedzieć równocześnie słowa: «N. (imię osoby chrzczonej), ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego». Przy najbliższej okazji należy się postarać o uzupełnienie obrzędów Chrztu przez kapłana.

Święty Patron
Ponieważ chrześcijanin otrzymuje na Chrzcie nowe życie, nadaje mu się imię świętego, który będzie jego opiekunem i wzorem do naśladowania. Nie wypada dzieciom Bożym nadawać imion pogańskich.

Rodzice i chrzestni
Od najdawniejszych czasów kandydata do Chrztu przedstawiali biskupowi chrześcijanie, którzy ręczyli za szczerość jego zamiarów i zobowiązywali się czuwać nad nim po Chrzcie św. Zwyczaj ten dał początek instytucji rodziców chrzestnych, którzy podają niemowlę do Chrztu i w jego imieniu składają wyznanie wiary. Rodzicami chrzestnymi mogą być katolicy, którzy ukończyli szesnasty rok życia i otrzymali sakrament bierzmowania. Nie mogą spełniać tego obowiązku heretycy i schizmatycy oraz publiczni grzesznicy. Ponieważ Chrzest jest narodzeniem się do nowego życia, między chrześcijaninem i rodzicami chrzestnymi powstaje duchowe pokrewieństwo. Rodzice chrzestni mają obowiązek starać się o to, aby ochrzczony otrzymał wychowanie i zachowywał w swoim życiu przyrzeczenia, które złożyli w jego imieniu.

Obrzędy Chrztu dzieci
Obrzędy Chrztu dziecka są skrótem obrzędów, które w pierwszych wiekach Kościoła były rozłożone na okres przygotowania do Chrztu św., czyli tzw. katechumenatu. Trwało ono około trzech lat. Gdy katechumen poznał zasady wiary i dawał dowody szczerego nawrócenia, z początkiem Wielkiego Postu zapisywano go na listę «wybranych» do Chrztu św. W czasie Wielkiego Postu katechumeni byli kilkakrotnie wzywani na tzw. Skrutynia, w czasie których odprawiano nad nimi egzorcyzmy i inne obrzędy wstępne. W toku «wielkiego skrutynium» w środę po czwartej niedzieli Wielkiego Postu przekazywano im symbol wiary: Wierzę w Boga i modlitwę Pańską: Ojcze nasz. W Wielką Sobotę rano katechumeni wyrzekali się szatana i otrzymywali namaszczenie olejem świętym. Wreszcie w ciągu Wigilii Wielkanocnej przyjmowali sakramenty: Chrztu, Bierzmowania i Eucharystii.

MODLITWA RODZICÓW DZIECKA PO CHRZCIE
Boże, Ojcze wszelkiego życia, wejrzyj miłościwie na to dziecko, które nam dałeś. Z nas narodzone na życie ziemskie, odrodziło się w Tobie «z wody i Ducha Świętego» na życie wieczne. Niech łaska uświęcająca ogarnie je, przeniknie i przemieni na dziecko Twoje. Obdarz tę duszę wiarą, nadzieją i miłością; spraw, by wzrastając w łasce i mądrości, rozkwitła kiedyś dobrymi uczynkami i stała się godna wejścia do Twoich przybytków w ojczyźnie niebieskiej. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

MODLITWA W ROCZNICĘ CHRZTU
Boże w Trójcy Jedyny, dziękuję Ci za to, że już w dzieciństwie obdarzyłeś mnie łaską Chrztu świętego. Wyrwałeś mnie z mocy ciemności i przeniosłeś do królestwa umiłowanego Syna Twojego, udzieliłeś mi łaski uświęcającej i uczyniłeś mnie Swoim dzieckiem. Chcę dzisiaj odnowić przyrzeczenia złożone przy Chrzcie świętym w moim imieniu. Wierzę we wszystko, co święty Kościół katolicki podaje do wierzenia. Wyrzekam się szatana i wszystkich jego spraw, a oddaję się na nowo Zbawicielowi mojemu Jezusowi Chrystusowi, aby wolę Jego wiernie wypełniać. Postanawiam mocno zachowywać przykazania Twoje i Twojego Kościoła. Spraw, Panie, abym wiernie Ci służył i z każdym dniem postępował w dobrym. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.